ေလာကကုိ
အနဳသယနယ္ေျမျဖစ္လာဖုိ႕
သမုဒယက အစပ်ိဳးခဲ့တယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ
ေက်ာက္ေခတ္လူသားေတြရဲ႕
ႏွလုံးသားထဲမွာ
အခ်စ္သေႏၶတည္ခဲ့တယ္။
အၾကင္နာလက္သည္ေတြလည္း
အခ်စ္ကုိ
လြတ္လပ္စြာေမြးဖြားေပးေစခဲ့တယ္
အဲဒီအခ်ိန္ကစျပီး
အခ်စ္က ကမၻာၾကီးကို ရွင္သန္ေစခဲ့တယ္။
ဒါေၾကာင့္လူသားတုိင္း အခ်စ္ရွိတယ္
အခ်စ္သူတုိင္း ခံစားဖူးတယ္
ေၾကြကြဲဖူးတယ္
လြမ္းေဆြးဖူးတယ္
၀န္က်င္ကပစ္ေပါက္လုိက္တဲ့
စကားလုံးေတြၾကားထဲ
အခ်စ္ကေသဆုံးသြားတာရွိတယ္
မျပည့္စုံျခင္းကံတရားက
ျပည္ႏွင္ဒဏ္ေပးျခင္းအရ
ေ၀ကြားသြားၾကတာရွိတယ္
ဓနဂုဏ္ရည္ျပိဳင္ပြဲမွာ
ဂုိးျပတ္ရွဳံးသူေတြလည္းရွိတယ္
နားလည္မွဴးေတြ လြဲမွားလုိ႕
ဘ၀ျခားသူေတြလည္းရွိတယ္
ခ်စ္လွ်က္နဲ႕ေ၀း
နီးလွ်က္နဲ႕ေဆြးရတာလည္းရွိတယ္
လွပျခင္းတခုက
သတၱိကိုဖမ္းစားခုိက္
အနားဂါတ္ေတြေခ်ာက္ထဲခုန္ခ်
အိမ္မက္ေတြေတာခုိ
လမ္းေပ်ာက္ေနတဲ့အခ်စ္ကုိ
အရွင္လတ္လတ္ မီးသျဂၤဳဟ္ခဲ့တာလည္းရွိတယ္
(ဘယ္လုိရွိရွိ) အခ်စ္က
ဖီးနစ္ငွက္တစ္ေကာင္ပါ
ႏွစ္ေပါင္းရာျပည့္လုိ႕
မီးထဲခုန္ဆင္း
မရဏထံအသက္အပ္ႏွင္းရေပမယ့္
မီးပုံတြင္းထဲကပဲ
ေနာက္ဖိနစ္ငွက္တေကာင္
ထခုန္ပ်ံသန္းေလ့ရွိတယ္
မီးေလာင္ျပာက်သြားတဲ့
အခ်စ္ရဲ့ သဘ၀မွာလည္း
ဘယ္ေတာ့မွမေသဆုံးႏွိင္တဲ့
အခ်စ္ငွက္သစ္ကေလးေတြက
ထပ္ဆင့္ပ်ံသန္းတတ္တဲ့ သေဘာပါ…..။
ညီးေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ခံစားမႈကို ဘန္ေကာက္မွာေနတဲ့
မာန္ေအာင္က ဦးဇင္းတပါးက ခံစားတင္ျပသြားသည္။
ႈ
ညီးေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ခံစားမႈကို ဘန္ေကာက္မွာေနတဲ့
မာန္ေအာင္က ဦးဇင္းတပါးက ခံစားတင္ျပသြားသည္။
Ashinidamiczu99@gmail.com
No comments:
Post a Comment